काल ऑफिस मधून निघताना उशीर झाला ..बाहेर तुरळक वर्दळ होती ...शेवटची ट्रेन ..मोजून १०- १२ लेडीज ..एरव्ही कधी भीती नाही वाटली प्रवास करताना ..पण काल कुठेतरी भीती वाटत होती, घरी निट पोहचेन कि नाही याची ...खर सांगू ..अशा वेळेस तूझी खूप आठवण झाली ..वाटल तुला फोन करावा..तुझा आवाज ऐकावा ..तुज्या आवाजाने नेहमी धीर यायचा मला ...मला उशीर झाला कि मी सुखरूप पोहचेपर्यंत तू सतत संपर्कात असायचास ...एकही मिनिट मला एकट वाटायचं नाही ..call ,sms , bbm , FB ..सतत ......तू बरोबर नसलास तरी एक आधार वाटायचा मला ....तू रागवायचास हि खूप उशीर होतो म्हणून ...पण काळजी हि तितकीच घ्यायचास !!!

काल मात्र खूप एकट पडल्यासारखं वाटल , अनाहूतपणे नजर सतत mobile वर जायची , वाटायचं चुकून तरी तुझा एखादा call,sms येईल , खूप भरून येत होत ...आणि खर सांगू ..आजूबाजूच्या भीतीपेक्षा मी एकटी पडलेय याचीच भीती जास्त वाटत होती मला .. कशीबशी घरी पोहचल्यावर न जेवताच झोपले ...मन आणि मेंदू दोन्ही थकले होते ..पण जेवून घे अस हक्काने सांगायला हि तू न्हवतास ...

एक मात्र नक्की जाणवलं या पुढचा चा प्रवास माझा असेल , एकटीचा ..कितीही भीती वाटली तरी ........ bt i always miss u ....always ......

***

२०.१२.१२