एक बासूरीवाला........

एक बासूरीवाला........

 

 

 

एक शांत सायंकाळ ....अस्ताला जाणारा सूर्य , त्याच्या धूसर होत चाललेल्या वाटा , अंगाला झोंबणारा गार वारा ........

अशा शांत एकाकी सायंकाळी त्याचा माजा एकांत ....मनात चाललेली चलबिचल ....

माजे डोळे आपसूक बंद झाले होते ....आणि सूर ऐकू आला , त्याच्या बासरीचा .....

अलवार त्याने बासरी ओठाला लावली आणि तो त्याच्याही नकळत सूर छेडू लागला ...

एक क्षण सारा आसमंत त्या धुंदीने बहरला ...त्याचा हर एक सूर मनात उतरत होता , देहात भिनत होता ....

त्याची तन्मयता त्याच्या सुरात उतरत होती आणि मी भान हरपून गेले होते...

आज मी त्याच्याही आणि माज्याही नकळत त्याच्या जवळ आले होते ......अनाहूतपणे .........

एका अनाहूत , मंत्रमुग्ध प्रवासाची सुरवात झाली होती .....

२१.१०.१२