अस्तित्व

 हा एक अनुभव आहे ..तुमच्या माझ्या  एका मैत्रिणीचा ..

"ते "खुणावत होत तिला कधीच ..त्याच रंगरूप नीटसं दिसत न्हवत .. कळत ही न्हवत ..पण जे काही होत ते खूप प्रभावी होत ..पण नेमक काय तेच कळत न्हवत ना तिला ..ना तिच्या आजूबाजूला असणाऱ्या तिच्या लोकांना ..त्यांना तर त्याची साधी जाणीव ही न्हवती म्हणा ..

पण तिला जाणवत असूनही अंगळवणी पडलेलं दुर्लक्ष ...

आणि कसं बघणार .. लहानपणापासून.. हो ला हो करावं लागतं..संसारात पडल्यावर स्वतः  अस नसत.. स्वतः च्या शिक्षणाला फार महत्त्व द्यायचं नाही ..स्वतःची बाजू नेहमी  पडतीच ठेवावी ..सतत कानावर..मग त्यात स्वतःच स्वप्न पाहायला आणि ती पूर्ण करण्याची अपेक्षा ठेवायला कुठे धीर झाला तिला .. वर्षा  मागून वर्ष गेली ... चूल मुल.. हौसेसाठी अल्पावधीची नोकरी ..पण तीही नवऱ्याच्या नियमात बसणारी ..ती.. ती आहे हेच मुळी विसरत गेलेली ...तिच्या भोवतालच
जबाबदरीच कुंपण इतकं घट्ट घालून ठेवलेलं की ते खुणावणारे क्षितिज बितिज फक्त पुस्तकातच राहिलं..ती शेवटपर्यंत अस्वस्थ राहिली ..की ते खुणावणार काय होत ..कधी मिळेल का मला ..आताशी चाळिशी पार केली तिने ..नाही म्हटलं तरी सगळ्यांनी खूप हौसेने celebration केलं..तिला काही भेटवस्तू मिळाल्या ..आणि त्यात एक पुस्तक तिच्या हाती लागलं...अस्तित्व""...तिचे डोळे चमकले..इतक्या वर्षानंतर त्यात काहीतरी गवसल्याचा आनंद दिसला ..अस्तित्व?????? ..हेच ....हेच तर ती शोधत होती ..इतकी वर्ष ..कुंपणाच्या पल्याड हेच तर खुणावत होत तिला ..कसं कळलं नाही ..तिने पक्क मनाशी काहीतरी मांडलं... आणि तिने इथून पुढे काही जबाबदाऱ्या न स्वीकारता गाण्यासाठी थोडा का होईना वेळ द्यायचा हे ठरवलं ...कारणं संगीत तिचा श्वास होता ..जो आजवर तिने कधी घेतलाच न्हवता ..श्वास हि ती मोजून घ्यायची ना :) नवऱ्याने मापून दिलेल्या मापात..ती स्वतःशीच हसली .. गाणं शिकता शिकता तिला तीच अस्तित्व सापडायला लागलं..त्याला रंग रूप दिशा मिळाली ..आज ती स्वतः गाणं शिकवते .. संगीत teacher म्हणून ओळखली जातेय..तीच अस्तित्व.. तिची ओळख ..पण प्रवास सोप्पा न्हवता ..जिद्दीचा होता ...पण जिला अस्तित्वाची ओढ लागते ..तिच्यासाठी सगळं सोप्प होत.....

फक्त तिला कुंपण घालू नका ..लेबल लावू नका ..तिला पूर्ण समजल्याशिवाय तिच्यावर शेरे ओडू नका ...तिला साथ द्या ..अस्तित्व शोधण्यासाठी ........

From my blog ...

वोह मेरी हर कहानियोमे होता है ...कभी मेरा ख्याल बनके ...कभी मेरी नज़्म बनके ...पर में आजतक उसे पहचान नहीं पाई हु ..वोह यही है मेरे आसपास ..मेरे करीब ..इतने करीब के मेरी साँसों को छु जाता है वोह ..फिर भी अनजान हु  में उससे ..वोह एक ख्वाब बना रहता है..एक पहेली ..जिसे आज तक न में कोई आवाज़ दे पा रही हु न कोई चेहरा ...फिर भी वोह कानोमे गूंजता रहता है ...

कितनी बार कोशिश की मैंने के में उसे ढूढ़लू ...पर जब भी लगता है मैंने पाए लिया है उसे  वोह एक सुरूर बन जाता है ..हवासा ..धुँधलासा...जैसे कोई टुटा हुआ ख्वाब ...समेटने जाऊ तो जख्म पाती हु ...वोह आंधी बनकर निकल जाता है ...फिर एक बार अंजानासा...बिना पेहचानके ...

बस्स..अब तम्मना है मेरी एक बार ..एक बार उठ  जाये ये नक़ाब ..वोह चेहरा देखना चाहती हु में ...वोह आवाज़ बेनक़ाब सुनना चाहती हु में ..एक बार ...बस्स एक बार ....

अस्मि..

sanjvel...

सांजवेळी दाटून येता  नभ रेशमी

मन हळवे धुक्याचे...

कातरवेळी उरले फ़क़्त

तुज्या ठसे आठवांचे ......

लाटा सरल्या विरल्या किनारा

हाती उरलेला चांदणचुरा

 नभ उतरू येता

चिंब भिजलेला पारवा....

अंतर तुज्यामाज्यातले

स्पर्श सारे रातराणीचे

परतुनी  ये एकदा पुन्हा

तोच रस्ता नयनी साठलेला .............

Asmi

01.01.16

हल्ली काही तरी वेगळच घडतंय माज्यासोबत ..अरे, आधी तुजी आठवण आली कि डोळ्यात टचकन पाणी यायचं , रडून रडून डोळे सुन्न व्हायचे ,तुज्या कित्येक आठवणी रडवून जायच्या , जिथे जिथे आपण भेटायचो त्या जागा अधिकच रडवून जायच्या , पण आत्ताशा तुज्या आठवणी एक हलकस हसू घेऊन येतात , तुज्याबरोबर घालवलेला हर एक क्षण सुंदर होता , प्रसन्न होता , त्याच आठवणींनी आताशा खूप फ्रेश वाटायला लागलंय मला , त्या जागांकडे बघून आत्ता रडू नाही येत ,तिथे घालवलेला प्रत्येक क्षण न क्षण आठवतो ..आणि एक छानस हसू मात्र येत ...तुज्याबरोबर जगलेला तो प्रत्येक क्षण मला पुन्हा खुणावतो , पुन्हा नवी प्रेरणा देतो ..तुज नसण स्वीकारलंय मनाने ...तरी पुन्हा जगावस वाटतंय आत्ता तसच प्रसन्न ....जसं तू प्रत्येक क्षण माज्यासोबतच आहेस ..तू नसतानाही तू असण्याचा भास घेऊन तुज्या आठवात !!!!

मी नेहमीच तुला शोधण्याचा प्रयत्न करत आलेय, करतेय ...तू जवळ होतास तेव्हा हा शोध प्रकर्षाने नाही घ्यावासा वाटला ..अवकाश आहे अजून असच वाटत आल मला , आधी स्वताला तर शोधू तुज्यात म्हणून स्वतालाच बंदिस्त करत गेले तुज्यात ..आणि तुझा शोध घ्यायच राहूनच गेल..तुज्यात मला शोधता शोधता तू निघुनही गेलास ..वितळून गेलास आणि मी शोधत राहिले अजूनही ....गेले कित्येक दिवस ..कित्येक महीने , कित्येक तास , कित्येक सेकंद..तिन्ही प्रहर!!!

मग कुठूनसा वारा येतो..तुजी अंधुकशी बातमी घेउन ..तुज्या मनातली घालमेल, ते काहूर उमटत कुठेतरी ..तुज्यापर्यंत पोहचण्याचा धीर होत नाही पण या काहुरीचा शोध घ्यावासा मात्र वाटत रहात . पुन्हा तुला शोधण्याचा फिकटसा प्रयत्न चालू होतो ..तू दूरवर ..भिजलेल्या मृदगांधासारखा ...मी मात्र दूरवरच तुझा भास आभासत राहते ..तू माघारी फिरणार नाहीस खात्री आहे मला ..कदाचित तुजी हार असेल ती ..कदाचित मलाही ती सहन होणार नाही ..मग किनार्यावार उभ राहून पुन्हा तुजी खोली मोजण्याचा एक व्यर्थ प्रयत्न .. मला वाटत ..मी पुन्हा तुज्यात पडले तर किनारा नाही गाठू शकत ..तू आर्त आहेस..खोल ..खोल..गहीरा डोह....गवसला नाहियस पुर्ण मला ..तरीही वाटल..माझा शोध चालूच आहे .....शेवटच्या श्वासापर्यंत !!!!!!

काल आलास मिठीत ....

काल आलास मिठीत गर्द अंधार होऊन

खेळत राहिलास सावली होऊन

भरलास चंद्र नजरेत हातात हात घेऊन

उलगडलीस रेशमाची लडी ओंठाना ओठ लावून
काल आलास मिठीत गर्द अंधार होऊन

खेळत राहिलास सावली होऊन …

बोलत राहिलास अविरत

चाळा मिटल्या पापण्यांशी

गुंफत राहिलास कविता

गाज भरल्या लाटेची
काल आलास मिठीत गर्द अंधार होऊन

खेळत राहिलास सावली होऊन …

मी विरघळत राहिले तुज्यात मौन होऊन

खोल खोल डोहाचा श्वास होऊन

तू पीत राहिलास मला तृप्त होऊन

ओंजळीतले मोती सांडले ओंजळ भरून

काल आलास मिठीत गर्द अंधार होऊन

खेळत राहिलास सावली होऊन …

कळलच नाही "तो " आला कधी कवाडातून

झाली सैल मिठी ,"तो " हसला मनातून

तू ओडला गेलास त्याच्या कह्यात ,

मी पुन्हा एकदा अपूर्णात ..

निशब्द पाहत राहिले तुज विरघळण माज्याच नजरेतून ...

निशब्द पाहत राहिले तुज विरघळण माज्याच नजरेतून ...

घर आयो मोरे सजनवा

अंगनामें मोरे नाचे मयुरीया

आन्खोमे भरलू तोहे सवरिया

घर आयो मोरे सजनवा ………

सुख दुख मोरा संग तोरे

साज ये.. श्रीन्गार तोरे लिये

तोहे बुलाये मोरी पायलीया …

काहे बतिया बनाये तोरे नयनवा

घर आयो मोरे सजनवा ………

अब जय्यो ना दूर हमसे

तन में बासना रुह के जैसे

बनू में राधा.. तोरी मुरलिया

संग तोरे अब सांस का चलना

घर आयो मोरे सजनवा .....